Wychodzimy od maski neutralnej – będącej narzędziem do znalezienia silnej i autentycznej obecności – uczymy się wchodzić w bezpośredni kontakt ze światem. Szukamy szczerości ciała i autentycznego ruchu.

Następnie, podczas pracy z maskami larwalnymi, otwieramy naszą wyobraźnię na nowe istoty, podpowiadane nam maski. Kładziemy nacisk na korespondencję formalną ciała aktora i maski, szukamy aspektów zwierzęcych i fantastycznych. Po raz pierwszy kontakt ze światem poprzez maskę nabiera subiektywności kreowanej postaci.

Maski charakterystyczne, jako zwieńczenie procesu, to przede wszystkim warsztat tworzenia postaci, który można przełożyć na prace nad postacią w teatr w ogóle. Wysuwająca się na pierwszy plan charakterystyczność narzuca sposób, w jaki postać wchodzi w kontakt ze światem. Odkrywamy tym samym wachlarz emocjonalny w jakim może poruszać się nowa osoba (powstała na styku wrażliwości i fizyczności aktora oraz maski). Szukamy przeciw-maski oraz sytuacji w jakiej powstała postać może się znaleźć.

Półmaski pomogą odkryć głos postaci oraz wniosą do kreacji odpowiednią psychologię

Cykl kończy praca laboratoryjna nad „najmniejszą maską świata”, czyli czerwonym nosem klowna.

Praca warsztatowa będzie obejmowała:

– trening ciała
– elementy corporeal mime (gramatyka ciała, triple design, 4 typy naturalności)
– podstawowe elementy teatru pantomimy
– naturalność, organiczność i ekonomia ruchu
– bezpośredniość kontaktu maski neutralnej
– praca na 5 żywiołach
– zasady korespondencji ciała z maską
– maska charakterystyczna i przeciwmaska
– odchylenie dramatyczne
– budowanie postaci w teatrze masek
– podstawy budowania scen w teatrze masek